kreuleschrijft

Wat was Said gelukkig in de wasstraat. Zijn wasstraat. Buffelen, altijd maar buffelen, gekleed in zijn blauwe overal en die rubberlaarzen eronder. Auto's wassen, machines repareren, putten schoonmaken, hij gooide overal zijn ziel en zaligheid in. Said zwaaide veel naar mensen. Ja, Said Ayojil was een echte zwaaier, met die vrolijke lach op zijn gezicht. Bescheiden, binnenvetter, met een hart van goud. Niet lullen, maar poetsen.

Said is niet meer. Na een jarenlange ziekte, hij had maagkanker, overleed hij afgelopen vrijdag op 42-jarige leeftijd, in zijn huis in Overvecht.Om half negen ’s ochtends, in het bijzijn van zijn vrouw, vier kinderen en andere familie. Saids droom is uitgekomen: het runnen van een eigen wasstraat. Met Bob Scherrenberg begon hij in 2001 met Liberty Carwash, later omgedoopt tot Carwash City en uitgebreid met Tyre City, aan de Californiëdreef op de autoboulevard in Overvecht. Bob was de commerciële man, Said de techneut. Bob kan zich niet herinneren dat Said, zijn allerbeste vriend, ooit de boekhouding heeft bekeken. Said had weinig met geld, Said wilde poetsen. Zijn droom, die eigen wasstraat, kon alleen maar doorgaan, als hij zijn huis verkocht. Aldus geschiedde. Om auto’s gaf hij niks, wonderbaarlijk genoeg. Een Bentley? Hij werd er niet warm of koud van. Een kleine Fiat verdiende dezelfde wasbehandeling als die dure bakken. Said hield meer van mensen. Hij praatte graag met ze. Niet te veel, wel genoeg. De wasstraat was zijn tweede thuis. Gisteravondwerd een herdenkingsbijeenkomst gehouden, voor klanten, vrienden, familieleden, op Saids werkplek. Woensdagis de begrafenis, in Marokko. Volgens islamitisch gebruik met alleen maar mannen, zegt Saids broer Mohamed. De vrouwen blijven thuis. Huilen tijdens de begrafenis mag, als de tranen maar niet op de grond vallen. Want tranen op de grond belemmeren Saids weg naar het hiernamaals. Er wordt voor hem gebeden, voor een plek in het paradijs. Zijn goede en slechte dadenkomenop een weegschaal te liggen. Het goede overwint, zegt zus Farida. Als íemand in het paradijs komt, is Said het wel. Ze heeft vorige week uitgebreid afscheid genomen van haar grote broer, haar maatje. Alles is gezegd wat gezegd moest worden. Said zei tegen Farida: wij mensen zijn gasten op deze aarde. Ooit moet je gaan. Said is veel te vroeg gegaan.