kreuleschrijft

George Lodewijk Hammer is dood. En begraven. De wijkagent, een verpleegkundige van de GG & GD en een maatschappelijk werkster van Portes vonden hem vorige week maandagmiddag, in zijn flat in Kanaleneiland. Hij lag achter de voordeur, die op een kier stond. Hammer had het die middag koud. Hij droeg ondergoed en een dikke winterjas. Op de grond lag basmatirijst, op tafel een toetje. Hij lag er vredig bij, daar achter zijn voordeur, zeggen de mensen die hem aantroffen. George Lodewijk Hammer had niemand. Geen vrouw, geen kinderen, geen vrienden, geen familie. Hammer,geboren in 1937 in Indonesië, was volgens de thuishulp de eenzaamste man die ze in 27 jaar heeft meegemaakt. Hij leefde een leven zonder telefoon, zonder televisie, radio en krant. De klok in zijn driekamerflat stond al maanden stil. Zijn bed was altijd keurig opgemaakt. Hij sliep er nooit. Hammer sliep in een aftandse stoel. Praten kon hij al een tijdje niet meer. Ja, nee, dat was het. Lachen deed hij ook nooit. Het leek wel of Hammer lang geleden al afscheid had genomen van het leven. Zijn hoofd leek leeg, alleen zijn lijf deed het nog. De thuishulp schrok, toen ze hem in januari voor het eerst opzocht. Wat straalde die man een eenzaamheid uit. Zijn flat was een chaos, het was er vies. Dethuishulpkwamer elke woensdagmiddag, tussen een en vier. Ze deed de was, deed af en toe een boodschap, ze maakte schoon. Hij vergat regelmatig de wc door te trekken. Hammer was een mooie man, zegt de thuishulp. Een stuk eigenlijk. Slank, prachtige ogen, grote voeten. Maar ergens is het misgegaan. Veel weet ze niet van hem. Alleen dat hij in 1956, samen met zijn moeder, is gerepatrieerd naar Nederland. Deeerste jaren woondenze samen in een pension, daarna kregen ze de flat in Kanaleneiland. Zijn moeder overleed een jaar of twintig geleden. Waarschijnlijk had hij twee zussen in Indonesië, maar die zijn niet getraceerd. Hammer leefde van een AOW. Een keer in de week ging hij naar het postkantoor, om geld te halen. De begrafenis, gisterochtend op Daelwijck, was mooi. Met een korte, Indonesische kerkdienst. Op zijn kist lagen gele rozen. George Richard Hammer is dood. En begraven.